دسری که 12 ساعت برای تهیه آن وقت گذاشته شد، اما نتیجه واقعاً خوردنی بود و به زحمتش می‌‌ارزید. در ماه مبارک رمضان به یکی از مواردی که زیاد فکر میشود، غذاست! و همین روزه داری ممکن است باعث خلاقیت شود! این دسر‌ها هم از این دستند
قبل از اینکه تلوزیون و کامپیوتر مهمان خانه‌های ما شوند و عضو اصلی فامیل شوند، اعضای خانواده هنگام ناهار و شام تمام حواسشان به یکدیگر بود و با هم صحبت میکردند و خانواده گرم بود، اما الان تلوزیون هنگام ناهار و شام روشن است و او حرف میزند و بقیه فقط گوش میدهند و تمام توجه‌ها به تلوزیون معطوف است و فاصله‌ها بیشتر و ارتباط بین اعضای خانواده همچون سابق آن گرمی را ندارد. آنقدر همگی برای خود مشغله درست کرده ایم که تنها دقایقی که میتوان کنار هم بود و دور هم جمع شد، فقط زمان صرف غذاست و اگر این دقایق هم بخواهد جلوی کامپیوتر و تلویزیون طی شود که از خانواده فقط یک اسکلت بر جای می‌ماند! باید از هر راه که توانش است این فاصله‌ها را کم کرد و خانواده را دور هم جمع کرد و اوقات خوشی برای آنها رقم زد
از آشپزی به عنوان یک سرگرمی خوشم می آید و علیرغم اینکه خیلی از غذا‌ها و مزه ها مثل مزه شیرین را دوست ندارم و هیچوقت لب به شیرینی نمیزنم، اما اگر وقتی دست دهد حتما به دنبال پختن غذای جدید یا درست کردن کیک و شیرینی و یا دسری جدید میروم و در عوض طعم شیرین که دوست ندارم، شیرینی لبخند خانواده‌ام را، خیلی دوست دارم و به ذوق آنها وارد آشپزخانه میشوم. خدا را شکر بیشتر چیزهایی که درست می‌کنم خوشمزه از آب در می‌‌آید، اما گاهی تجربه‌های جدید، خوب نمی‌شود و با اینکه کسی جرات نمیکند در ابتدا انتقاد کند، اما بعد این بد مزگی یا خراب شدن ظاهری دسر یا کیک باعث چند ساعت خنده ما میشود و شیرینی و خوشمزگی آن بیشتر است
