چشم اندازی از دریچه چشمان کودکان

انسانهای بزرگ، کسانی هستند که کودکی خود را فراموش نکرده اند

خرد را باید مانند دنیا دیدگان جستجو کرد اما از دریچه چشمان یک کودک باید به دنیا نگریست

کودکان دوستیهاشون بی‌ قل و غش و بدون منت و بی‌ ادعا

دلهاشون مهربون و به اندازه دریا و به رنگ آسمون

نگاههاشون زلال و پر عطوفت

کلامشان صادقانه و ساده اما پر معنا

بچه‌ها معلمانی هستند که از آنها صداقت و صفا و راه و رسم دوستی‌ را میتوان براحتی آموخت

در دوستی‌ با کودکان، نمیدانی تو بیشتر از این دوستی‌ لذت می‌بری یا آنان؟



انسان کودکی گمشده در انبوه نمادهاست در این دنیای وانفسا و پر حادثه رجوع به کودک درون، و بودن با کودکان برای کسی‌ مثل من حیاتی است تا در مدفن اینهمه تناقض دنیای بزرگان غرق نشوم.دنیای به ظاهر ساده ولی پیچیده و عمیق و معصوم کودکان دنیای شگفتی است گاهی در برابر این همه عمق و زکاوت ، تیزبینی و ریزبینی احساس کوچکی می کنم

...