ديوارهاي خيال

تنها چيزهايي که در زندگي ما از آن پشيمان خواهيم شد ريسکهايي است که انجام نداديم! واقعا فکر مي كنيد چند بار اين فرصت به آدم دست مي دهد، که يک انسان خوب جلوي راهش قرار بگيرد؟

آيا قدر اين فرصتهاي ناب را داريم؟

يا فکر مي كنيم سرنوشت، زندگي، قسمت، يا شانس، يا هر چه که ميخواهيد اسمش را بگذاريد هميشه از اين آدم ها جلوي راه ما قرار مي دهد؟

همان انسان خوبي که ما به خاطر ديوارهايي که درست کرديم و يا حتي ترس و شک و ترديد به راحتي از دست داديم

بيشتر پيامبران خدا يا کشاورز بودند و يا چوپان. بيشتر آيين ها، برتري انسان ها را به اعمال نيک آنها ميدادند

ولي ما ايراني ها در درست کردن اين ديوارها استاديم

در انتخاب دوست يا شريك زندگي آخرين چيزي که به سراغش ميرويم خوبي و صداقت و انسانيت و جوانمردي و مسئوليت شناسي و قلب پاک است

مهم نيست چقدر حرف خوب بزند، مهم اين است که در عمل، انسان پاک و مهربان و نيکي باشد

طوطي هم خوب حرف ميزند، خيلي ها خوب حرف ميزنند

مهم اين است که در سکوت چه کسي بهتر عمل ميکند


بعد از خود ميپرسيم چرا اينقدر تنها هستيم؟

قدر لحظات و قلب هاي پاک را بدانيم و انسان ها را دوست بداريم و بپذريم، براي آنکه هستند، نه آنکه ما ميخواهيم باشند

و اگر ما تنهائيم بايد از خود بپرسم چند بار اين انسان هاي خوب در زندگي ما آمدند

و ما به راحتي آنها را يا با ترس و ديوارهايي که خود ساختيم از دست داديم؟؟؟