نور عشق

به نیکی ها امر کن و خود نیکو کار باش، و با دست وزبان بدیها را انکار کن، وبکوش تا از بدکاران دور باشی، و در راه خدا آنگونه که شایسته است تلاش کن ، و هرگز سرزنش ملامتگران تو را از تلاش در راه خدا باز ندارد.برای حق در مشکلات وسختی ها شنا کن،شناخت خود را در دین به کمال برسان، خود را برای استقامت در برابر مشکلات عادت ده،که شکیبائی در راه حق عادتی پسندیده است، در تمام کارها خود را به خدا واگذار، که به پناهگاه مطمئن ونیرومندی رسیده‌ای، در دعا با اخلاص پروردگارت را بخوان،که بخشیدن ومحروم کردن به دست اوست، و فراوان از خدا درخواست خیر و نیکی داشته باش.
وصیت مرا به درستی دریاب و به سادگی از آن نگذر، زیرا بهترین سخن آن است که سودمند باشد، بدان علمی که سودمند نباشد، فایده ای نخواهد داشت،و دانشی که سزاوار یادگیری نیست سودی ندارد

نامه 31 نهج البلاغه

جدی بودن، منیت، لبخند

خنده و لبخند دقیقا همان پایه ی عبادت است

جدی بودن هرگز عابدانه نیست و نمیتواند باشد

جدی بودن از منیت است بخشی از همان بیماری است

خنده و لبخند بی نفسی است

شاید انسانی‌ که بیش از دیگران لبخند میزند و میخندد بیشترین اندوه عالم بر دلش است اما با دادن نشاط و شادی به اطراف خود، محیط را پر نشاط و شاد می‌کند

...